Lavender Nightsky

Νεκρά...Τα πάντα...Νεκρά συναισθήματα πάνω σε κομμάτια φρέσκου πάγου.
Ο άγγελος ψυχοραγεί πάνω στο χιόνι και το άσπρο γίνεται σιγά σιγά κόκκινο.
Οι φωνές οσοδήποτε δυνατές και να ηχούν,ανακλώνται πάνω στα γυάλινα τείχη του κύβου που βρίσκεται κλεισμένο και επιστρέφουν.
Θέλει να βγει,να πετάξει,όμως η γυάλινη φυλακή του το κρατάει εγκλωβισμένο,δεμένο στην άψυχη γη.
Αυτή η γη που δεν έχει τίποτα πλέον να του προσφέρει.Την αγάπησε με όλη του την ψυχή,ωστόσο κάθε φορά που πήγαινε να αγγίξει ένα σποράκι της,εκείνη το κατάπινε με λύσσα.
Και ανακάτευε συνέχεια τον εσωτερικό του κόσμο.Μέχρι που εκείνο,μικρό και αθώο,δεν ήξερε σε τι έδαφος πατάει.
Τώρα μέσα στο γυάλινο κλουβί του κοιτάει τον άγγελο που ψυχορραγεί πιο πέρα και στάλα στάλα χύνεται από μέσα του η κόκκινη ζωή, η αγάπη που τον έβαφε και τον έκανε λαμπερό.
Πάει και το μοναδικό του καταφύγιο...Πως να ξεφύγει άραγε το δύστυχο από αυτό το κλουβί;
Μα η μεγαλύτερη αλήθεια που θα έπρεπε να ψάξει είναι....Θέλει άραγε πραγματικά να ξεφύγει;Μήπως όλα είναι μια παραίσθηση,μια ζάλη από το γλυκό,πορφυρό κρασί που του έδωσε ο άγγελος να πιεί για να τον θυμάται;....