Lavender Nightsky

Eίναι τα βράδια που παλεύω με το σύννεφο
Μα εκείνο αιωρείται πάνω απ'το κεφάλι μου
Τότε τρυπώνεις στην κάμαρα μου
Μπερδεύεσαι στα μαλλιά μου
Και μου τραβάς απαλά τα σεντόνια
Μα δε μιλώ για σένα
Ούτε μιλώ σε σένα
Μόνο που αντί για κεφάλι έχεις αυτό το σύννεφο
Κι εγώ διακρίνω μόνο το σώμα σου
Τα μπράτσα, τους δυνατούς γλουτούς
Και ό,τι κατοικεί σε τάφρο υποθαλάσσια
Τότε ανοίγεσαι κι εγώ μπαίνω με φόρα
Αλλά γρήγορα πάλι σε βαριέμαι
Και το βάζω στα πόδια σαν κλέφτης
Κρύβομαι στο πεντάγραμμο μιας ακροθαλασσιάς
Μα δε βρίσκω το "ε" και το "α"
Μόνο ένα αφορισμένο "π"
Που ορίζει κύκλους ανά εποχές που αλλάζουν
Κάποιος έχει για ταβάνι αυτά τα σύννεφα
Κάποιος με περιμένει
Κάπου υπάρχει ένα πιάνο χωρίς λα δίεση
Με κρατά αιχμάλωτη μια μινόρε κλίμακα
Σε μια ζωή γεμάτη διφωνίες
Τις διαφωνίες μας δε θα τις άντεχες

Άκουσε με αλλά μη με αφήσεις
Θέλω να ζήσω αυτή τη γλυκιά παράνοια
Θέλω το παλαιό και το νέο κύμα
Θέλω να φορέσω το άρωμα του δωματίου σου
Θέλω τα θέλω και τα μη
Μα εκείνο που δε θέλω είναι το ποτέ
Και λίγο από το πάντα.