Στο όνειρο μου
Και στην απέναντι πλευρά ήσουν εσύ
Δίστασα να τρέξω να σ'αγγίξω
Γιατί τα όνειρα αν τ'αγγίζεις χάνονται
Μόνο σε κοίταζα μέχρι που χάθηκες
Έγινες ένα με το φως
Η σκόνη που βλέπουμε μέσα από μια αχτίδα...
Μετά σε έψαχνα,σε φώναζα
Ώσπου τα πνευμόνια μου με καίγαν
Αποκαμωμένη,έπεσα τότε να κοιμηθώ
Και σε είδα...
Ήσουν εκεί,δίπλα μου.
Η ανάσα σου έκανε το γαλάζιο σεντόνι να ιδρώνει
Τα μάγουλα σου να φιλούν στοργικά το μαξιλάρι
Κι εγώ να βυθίζω το χέρι στα μαλλιά σου
Δάχτυλο και μπούκλα,μια αγκαλιά
Όπως είχα βρει κάποτε την ακτινιδιά με την κληματαριά
Αγκαλιασμένες,δύο κορμοί πλεξούδα
Στον κήπο μου
Μέσα σε ατέλειωτα παρτέρια
Και όλα τα ξανάδα σε εκείνη τη στιγμή
Τις τριανταφυλλιές,την Ιτιά,τις πορτοκαλιές
Ακόμη και τις κολοκύθες...
Που περίμεναν στωικά την Σταχτοπούτα τους
Η γέφυρα όμως δεν υπήρχε
Εσύ την έχτισες
Και το ποτάμι εσύ το ζωγράφισες
Για να έρθω να σε βρω
Και ξανά σε είδα απέναντι να μου χαμογελάς
Το νερό ήταν μαύρο και βαθύ
Όμως εγώ δε φοβόμουν μη σε χάσω πια
Πέρασα τρέχοντας τη γέφυρα και έπεσα στη αγκαλιά σου
Κι αγκαλιασμένοι στριφογυρίζαμε σε μια μυρωδάτη δίνη
Βλέποντας μόνο λευκό γύρω
Έτσι γίνεται εξ'άλλου με το ουράνιο τόξο όταν τρέχει
Και λίγο πριν τα σώματα μας γίνουν άστρα...
...πέσαμε
Το ποτάμι μας τύλιξε,αγκαλιά
Όμως δε βυθιστήκαμε
Γιατί χάθηκε στη λήθη η εικόνα του βυθού
Στη θέση της ήταν μόνο απέραντο γαλάζιο
Και κάτι μικρές άσπρες βουλίτσες πάνω του
Επιφάνεια τρυφερή και οικεία,ύφασμα απαλό
Ζεστό ακόμη από την υπνοβάτισσα ανάσα σου...
