Ασημένια όνειρα,χαραγμένα σε πέτρα
Ποιος να ξέρει τι όνειρα βλέπει ο Θεός;
Ελπίδες χρυσές κυλούν,ποτάμια δακρύων
Δακρύβρεχτα όνειρα,τα μάτια μιλούν
Βαρύγδουπες λέξεις,χαράζουνε σήματα
Μικρός καιρός,μεγάλα διλήμματα
Πάγος και σκόνη ήταν το βλέμμα του
Μικρός καιρός,μεγάλο το ψέμα του...
Μικρός καιρός να χτίζει ελπίδες
Ελπίδες θαμπές και όνειρα κρίνονται
Χέρια τρεμάμενα,βλέμματα άδεια
Σχέσεις που οδήγησαν σ'άγρια σκοτάδια
Νούμερα ψεύτικα κι εγώ μπερδεύτηκα
Αποπλανήθηκα από τη δίνη του..
Σαν κύμα μ'άγγιξε η καλοσύνη του
Ποτέ τα όνειρα δε βρήκανε ίσκιο
Με ραγισμένες ελπίδες,έμεινα πίσω...
Αν φως ανοίξεις,το όνειρο κρύψεις
Θα υπάρχει πάντα η μικρή φωτιά
Τέλος ελπίδας,χαμός του κόσμου
Θα 'ναι δικός μου παντοτινά...
Κι αν φύγει τ'αστέρι το φως του χαθεί
Οδηγό θα έχει την κρυφή μου ευχή...
Μικρός καιρός μα γρήγορα τρέχει
Ποιόν συντροφεύει αυτή την ώρα ο καημός;
Εγώ μια ελπίδα κρατούσα απ'το χέρι
Μα ράγισε τόσο που την καίει ο καπνός...
