Lavender Nightsky

Νομίζεις ότι υπάρχεις
Κατεδαφίζεσαι μέρα τη μέρα
Κραδαίνει το όπλο η σαθρή ύπαρξη σου
Το στρέφει νωχελικά στον κρόταφο
Και περιμένει να εκπυρσοκροτήσει

Επιβιώνεις, λες πως ζεις
Οι μέρες σου ανάβουν το καντήλι
Κι αφήνουν λίγα λουλούδια στο μάρμαρο
Ώσπου να περάσει ο επιστάτης
Να ανοίξει το λάστιχο, να τρέξει η άβυσσος

Είναι λαμπερή η φυλακή σου
Το κρεβάτι σου μονό, μεταλλικό
Νεοφιλελεύθερη την είπαν τη ματιά σου
Χοροπηδάς πάνω στην Εκκλησία που καίγεται
Και μιλάς ήρεμα και λογικά

Οι νύχτες καμμένα Χριστουγεννιάτικα δέντρα
Γόπες στο πεζοδρόμιο της πλατείας
Μυρωδιά μπύρας και ουρητηρίου
Κι επιγραφή νέον στο υπόβαθρο
"Hot dog με ενάμισι ευρώ"

Ένας αέρας παρασέρνει μια νότα
Το στήθος πάλλεται, το κεφάλι γυρίζει
Λίγο μαζούτ γαργαλάει το ρουθούνι σου
Το ηχείο σιωπά, τα βλέφαρα πέφτουν
Κι ονειρεύεσαι αυτά που δεν ήσουν

Μη μου γράφεις άλλες λέξεις
Πέφτουν βαριές μέσα στο βράδυ
Αναταρράσουν το χωροχρόνο στο δωμάτιο
Βυθίζονται μες τη διαστρέβλωση
από την άπειρη πυκνότητα της καταχνιάς μου.
Μη μου γράφεις άλλους στίχους
Πλέκουν σχοινιά γύρω απ'την καρδιά μου
Και το στομάχι μου σφίγγεται

Δεν έχει μείνει τίποτα ιερό
Κατεδαφίσαμε κάθε Τείχος

Μην περιμένεις να στείλω πίσω Ενέργεια
Οι μαύρες τρύπες μόνο απορροφούν
Δεν είμαι Novae, Ήλιος η φως
Είμαι το κάρβουνο που καίει την αγάπη
Κι αυτά που ονειρευόμουν, ποιήματα, σονέτα
Τώρα σηκώνουν την παλίρροια
Τώρα μου χτίζουν το κελί μου

Δεν είμαι φτιαγμένη για Έρωτα
Δε μου αξίζουν οι στίχοι και οι σκέψεις
Είναι η παράνοια και η τιμωρία μου
Να κυνηγώ πάντα μια χίμαιρα
Και μόλις γευτώ ένα κομμάτι του ονείρου
στα πόδια να το βάζω σα μικρό παιδί.
Αυτό είναι αρρώστια, καταδίκη, Τρέλα
Αυτή είναι η ώριμη σιωπή της μοναξιάς
Η λήξη της διάνοιας, η αρχή της Φωτιάς

Αυτά σου γράφω λοιπόν
Αυτά και η ψυχή μου σβήνει
Θα έγραφα ότι σε αγαπώ αλλά...
Είτε δεν έμαθα ποτέ να αγαπώ
Είτε χρειάζεται να αναλυθώ διαστατικά
Σε αγαπώ όμως με έναν τρόπο
Ίσως το μόνο τρόπο που γνωρίζω
Κι εύχομαι αυτό να είναι κάτι...

Ειλικρινά δική σου,
Χ.Γ.