Lavender Nightsky

Ξέχασα να αφεθώ όταν έπρεπε
Ξέχασα να μιλήσω στο σκοτάδι
Είδα τη ζωή από μακριά να γνέφει
Προσπάθησα από ένα κλαράκι να πιαστώ
Μα όλα ήταν ένα μεθυσμένο όνειρο

Δάκρυσα μα δε λύγισα
Κλείστηκα σε μια φυλακή
Οχύρωσα τα παιδιά μου με αρχές
Ορκίστηκα να μην ξαναγαπήσω
Μα όλα ηταν ένα μεθυσμένο όνειρο

Διάβασα παραμύθια και ποιήματα
Τη νύχτα ένα αστέρι με νανούριζε
Έπαιζα κιθάρα να ξεχάσω
Μα τίποτα δεν ξέχασα...
Όλα ηταν ένα μεθυσμένο όνειρο

"Τρέξε!Φύγε μακριά!,μου έλεγε
Εγώ δεν άκουγα,έμεινα εκεί
Πάλεψα και αναρρωτιόμουν
Για ποιά αρχή;Για ποιά ζωή;
Όλα ένα μεθυσμένο όνειρο

"Σώπα...Τώρα έχεις βρει γαλήνη.Όλα κόπασαν.Το σκοτάδι είναι φίλος.Η ησυχία δεν σε χαρακώνει πια.Σε κρατάει αγκαλιά...Μέχρι να κοιμηθείς ξανά και να κάνεις ένα όνειρο νηφάλιο..."